मन-तरंग

सुरळीच्या वड्या आज माझ्या आईबाबांच्या लग्नाचा वाढदिवस असतो त्यामुळे त्यांना भेटायला जायचे होते. इतके वर्ष नोकरी करत असताना कायम बाबांना आवडतात म्हणून बाहेरून ढोकळे वगैरे घेऊन जायचे. पण आज ठरवले की आपण स्वतः  करून न्यावे. बाबांना आवडते म्हणून सुरळीची वडी करावी असे ठरवले. मदतीसाठी हमखास पाकसिद्धीच्या देशपांडे काकू होत्याच. (हमखास पाकसिद्धी हे एक पुस्तक पाककृतींचे मराठीतील पुस्तक आहे. माझ्या बहिणीने मला लग्न झाल्या झाल्या भेट म्हणून दिले होते. माझं फार आवडतं पुस्तक. कारण त्यात नवशिक्यांसाठी व्यवस्थित प्रमाण दिलेले आहे. त्याचबरोबर कृतीसुद्धा अगदी मुद्देसूद आहेत. आणि टीपांमध्ये काही युक्त्या आणि काय चुका होऊ शकतात हेही दिलेलं आहे. काहीकाही ठिकाणी चुका कश्या निस्तरायच्या हेही दिले आहे. अरे बापरे! मी तर पुस्तकाचे परीक्षणच सुरु केले.) पुन्हा मुद्द्याचं बोलते. तर कित्येक वर्षांमध्ये केलेली नसल्याने प्रचंड भीती वाटत होती. मग काय सुरु  केलं मी "शुरु करें सुरळीची वडी, लेके प्रभू का नाम". म्हणलं 'म' आलं म्हणजे मस्तंच होणार वडी. आणि एवढं आवर्जून आईबाबांसाठी करत आहे म्हणल्या...

कांदा कैरीची चटणी (with English version of the recipe)  कांदा कैरीची चटणी हा प्रकार माझ्या सासरी म्हणजे सोलापूर भागात  विशेष प्रचलित आहे. माझ्या माहेरी वडील मराठवाड्यातले तर आई कानडी वैष्णव. आईच्या स्वयंपाकात कांदा-लसणाचा वापर अगदी नगण्य होता. त्यामुळे माझी माझी बारावी  होईपर्यंत मला जेवणात कांदा खायची सवय नव्हती आणि त्यामुळे आवड. त्यामुळे मी माझ्या आत्याकडे सोलापूरला गेले की आत्या कांदा-कैरीची चटणी करायची आणि माझ्यासाठी खास फक्त कैरीची चटणी करायची. पण मग बारावी पूर्ण केल्यानंतर मी शिक्षणासाठी पुण्याबाहेर गेले आणि हॉस्टेलमध्ये प्रत्येक गोष्टीमध्ये कांदा घातलेला असायची सवय करून घ्यावी लागली. सुरुवातीला फार अवघड आणि त्रासदायक होतं. पण हळूहळू सवय झाली. लग्नानंतर नवऱ्याला कांदा-लसूण घातलेला खूप आवडत असल्याने आता माझ्या स्वयंपाकात त्यांचा सर्रास वापर असतो. म्हणजे आमच्याकडे वैशाखात नरसिंहाच्या नवरात्र असतं तेव्हा कांदा-लसूण पूर्ण वर्ज्य असते, तेव्हा स्वयंपाक करणे फार अवघड जाते. तर आज मुद्दा आहे तो कांदा कैरीच्या चटणीच्या पाककृतीचा. चटण्या करायच्या म्हणजे...