मन-तरंग

सध्या राहते त्या सोसायटीमध्ये राहायला येऊन साधारण १५ वर्षे झाली. नुकतीच राहायला आले तेव्हा इथे राहणाऱ्या लोकांच्या थोड्याफार ओळखी होत होत्या. तशी आमची सोसायटी छोटेखानी म्हणजे तीन बिल्डिंगचीच आहे. आणि सोसायटीत मध्य भागात एक कट्टा आहे तिथे महिलामंडळ बसलेलं असतं. तर संध्याकाळी चक्कर मारायला बाहेर पडलं की महिलामंडळाची भेट व्हायची. तिथल्या काकवांचा वयोगट साधारण ४०-४५ च्या पुढचा. छान गप्पा, हसणे-खिदळणे ऐकू यायचे. पण त्यांच्यात अजून एक दणदणीत आवाज ऐकू यायचा. आणि व्यवस्थित पाहिले तर त्या ग्रूपमध्ये सर्वांच्या मानाने खूपच तरुण आणि उत्साही 'ती' दिसायची. कट्ट्यावरच्या बायकांमध्ये तरुणाई आणि चैतन्य घेऊन येणाऱ्या तिचे काही दिवसातच नाव कळले - माया! राहायला ती अगदी शेजारच्याच बिल्डिंगमध्ये. साधारण साडेपाच फूट उंची असलेली, तब्यतीने दणकट, गहूवर्णी आणि तरतरीत अशी ही माया. नंतर कळले की ती मूळची दाक्षिणात्य. परंतु अनेक वर्षे मराठीबहुल भागात राहत असल्याने इंग्लिश-हिंदीमिश्रित मराठी बोलणारी. वागण्या-बोलण्यात आत्मविश्वास आणि सगळ्यांमध्ये मिळून-मिसळून राहायचे तिचे कसब अगदी वाखाणण्याजोगे. तिचे कपडे

=================================== हा प्रयोग मायबोली ह्या संकेतस्थळावरील स्पर्धेसाठी केला आहे. =================================== मायबोलीवर पाककृती स्पर्धेची घोषणा झालीआणि त्यात भाग घेण्यासाठी डोक्यातविचारचक्र सुरु झाले. सर्वात आधी विचारआला की माझ्या मावशीला विचारावे. माझीमावशी अत्यंत प्रयोगशील त्यामुळे दिलेलेजिन्नस वापरून ती नक्कीच नवीन काहीतरीपदार्थ सुचवेल ह्याची खात्री होती. पण पुन्हामनात स्वतःचं असं स्वतंत्र विचारचक्र सुरुझालं. मध्यंतरी फेसबुकवरच्या एका ग्रुपमध्येमैत्रिणीच्या आईने चंपाकलीचे फोटो टाकलेहोते. तेव्हापासूनच ती पाककृती करूनपाहायची इच्छा होती. पण मुहूर्त काही लागलानाही. जेव्हा ह्या स्पर्धेची घोषणा झाली तेव्हाराजगिऱ्याचं पीठ वापरून चंपाकलीचा प्रयोगकरता येईल का असं वाटलं. पण घरातीलगणपती आणि अशीच एक अडचण असल्यानेशेवटी कालचा मुहूर्त लागला. राजगिऱ्याच्या पिठाला थोडा चिकटपणाअसतो हे मला माहित होते. पण त्याची पातळपोळी लाटून, त्याला काप देऊन चंपाकलीसाठीगुंडाळणे ह्यासाठी अजून चिकटपणा हवा असेवाटून त्यात शिजलेला बटाटा घालायचे ठरवले.आणि सांगू काय हा प्रयोग यशस्वी झ

गणपती आणि मोदक आपल्या मनातले घट्ट समीकरण. घरी गणपतीची स्थापना आणि पूजन करायचे म्हणजे मोदक हे केलेच पाहिजे. तर माहेर मराठवाड्यातील असल्याने मोदक म्हणजे तळणीचे मोदक हेच माहित. (आणि माझ्या बाबांना अजूनही तेच आवडतात.) पण मग आम्ही पुण्यात राहायला आलो आणि उकडीचे मोदक हा प्रकार कळला. तसेच लग्नानंतर अनेक नवनवीन गोष्टी करून पाहण्याची हौस असल्याने आणि नवरा पण सगळं कौतुकाने खाणाऱ्यांपैकी असल्याने उकडीचे मोदक करायला सुरुवात केली. पण वर्षातून केवळ एकदा केल्याने त्यावर फारसा हात असा बसलाच नाही.  सासर सोलापूरचे असल्याने तिकडे पण तांदळाच्या पिठीचे उकडीचे मोदक केले जात नाहीत. परंतु आमच्याकडे कणकेच्या पारीत मोदकाचे सारण भरून त्यांना वाफवायची पद्धत आहे (दिंड करतो तसे). तसं पहिला गेलं तर करायला सोप्पे. त्यामुळे ह्यावेळेस तश्याच पद्धतीने केले. आणि त्यात लेकीने मोदक करायला मदत केली. म्हणजे जेवढे केले त्यातल्या निम्म्याच्यावर तर तिनेच केले. मी कणकेची पारी लाटून देत होते आणि ती त्यात सारण भरून मोदक तयार करत होती. त्यामुळे ह्यावेळेसच्या मोदकांचे विशेष कौतुक.  तसा ह्यावेळेचा गणेशोत्सव खासंच आहे. बरेच व