मन-तरंग

कालंच २६ नोव्हेंबरला जो दहशतवादी हल्ला झाला त्याला २ वर्षे पूर्ण झाली. टीवी वरच्या विविध वाहिन्या, वर्तमानपत्रे आणि रेडियोवरसुद्धा त्याचीच चर्चा होती. काल घरी येताना रेडियो मिर्चीवर एक जाहिरात/आवाहन पण ऐकलं की तुम्ही सतर्क रहा आणि २६/११ सारख्या घटना टाला.  मग सहजंच मनात विचार आला की मुंबईमधे लोकल मधेसुद्धा bomb स्फोट घडवून आणले ती घटना कधी झाली. मला तरी तारीख आठवत नाही. मग वाटलं की आपण एवढे निरढावलेले आहोत का की अश्या घटना आपण सहज-सहजी विसरत आहोत. पण मग लक्षात आलं की २६/११ ची घटना आपण विसरत नाही आहोत. असं का?         ह्या प्रश्नावर विचार करता करता लक्षात आलं की प्रसारमाध्यमे आपल्याला हे अजिबात विसरु देत नाहीयेत.      लोकलमधे जे स्फोट घडवून आणले त्यात तर २०० च्या वर माणसे मृत्युमुखी पडली आणि शेकडो माणसे...

आपण कुठल्याही वयोगटाची चर्चा बघितली तर लक्षात येईल की एक-मेकांच्या छंदा बद्दल बोललं जातं. आणि त्या छन्दांमधे गाणी ऐकणे हा एक छंद असतोच असतो. आणि कुठल्या प्रकारची गाणी ऐकायला आवडतात ह्या वरून त्या माणसाची अभिरुची आणि तो माणूस कसा आहे ते ठरवलं जातं. तर मलाही गाणी ऐकायला आवडतात. मला कश्या प्रकारची गाणी आवडतात... जरा अवघड प्रश्न वाटतो मला. कारण माझी आवड बरेचदा त्या त्या वेळची परिस्थिति, सभोवतालची माणसं ह्या वर अवलंबून असतं. शाळेत असताना एक काळ होता जेव्हा एका पाकिस्तानी गायकाचं 'हवा हवा' हे गाणं आवडायचं. उडती चाल म्हणून मग त्याच्यावर नाच करायला खूप आवडायचं. मग मधला असा एक काळ होता की मैत्रीणीन्ना आवडायच्या म्हणून मलाही गझला आवडायच्या. मग हॉस्टल मधे असताना मैत्रिणी इंग्लिश गाणी ऐकत असल्याने मला पण आवडू लागली. असो. असं सर्व...

जेव्हा जागतिक मंदीची लाट आली होती तेव्हा त्याचा थोड्या फार प्रमाणात मला पण फटका बसला.  अगदी नोकरी जरी गमावली नाही तरी प्रोजेक्ट नव्हता. मग काय करायचे हा एक यक्षप्रश्न होता. मग विविध ब्लॉग वाचायला सुरुवात केली. त्यात एक ब्लॉग सापडला. kalanirmitee.blogspot.com. जिचा ब्लॉग आहे ती एक खूपच चांगली कलाकार आहे.  बऱ्याच वेग-वेगळ्या कलांचे आविष्कार तिथे बघायला मिळतात. त्यातच paper quilling नावाचा प्रकार बघायला मिळाला. बघायला मिळाला म्हणण्यापेक्षा जो एक प्रकार मी आधी बघितला होता त्याला paper quilling म्हणतात हे कळले.  मग   त्याच्या पासून प्रेरणा घेउन मी पण घरी सामान आणलं आणि काही प्रयोग चालू केले. त्यातलाच एक प्रयोग इथे खाली देत आहे...          

इतक्या दिवसांची माझ्या ब्लॉग वरची गैरहजेरी...  मनात खूप काही चालू होतं. माझ्या ब्लॉगच्या  नावाप्रमाणे बरेच तरंग उठत होते पण ते इथपर्यन्त पोहोचलेच नाहित.  जसं समुद्रातली प्रत्येक लाट काठापर्यन्त पोहोचत नाही तसंच काहीसं झालं.  रोज सकाळी सकाळी ६:३० च्या आधीचा वेळ माझा स्वतःचा असतो. मग स्वयंपाक करता करता बरेच विचार येत असतात डोक्यात. मग असं वाटतं की हे आपण ब्लॉगवर नक्की लिहायला पाहिजे. पण दिवस संपता संपता जेव्हा ब्लॉग वर लिहायची वेळ येते तेव्हा ती ऊर्मी संपलेली असते किंवा तेवढी पुरेशी नसते.  एक तर पोस्ट लिहायला पण घेतली पण ती अजून अर्धवट अवस्थेमधे आहे.   आज पण आत्ता जेव्हा ही पोस्ट लिहायला घेतली तेव्हा नक्की काय लिहावे हा प्रश्न होता. पण विचार केला की निदान लिहायला तर सुरुवात करावी मग बघू काय होतं ते. आणि झालंही तसंच. काही तरी लिहावं हा विचार करून सुरुवात केली. ही पोस्ट म्हणजे इतक्या दिवसात काही न लिहीण्याचे जे चक्र सुरु झाले होते त...

आत्ता नुकतीच एक पोस्ट इंग्लिश मधे टाकली. कारण ज्या मी केलेल्या दिवाळीच्या पदार्थांचे appraisal करायचे होते. आणि तो प्रकार मला असे वाटले की मी इंग्लिश मधेच जास्त सहजतेने मांडू शकले असते.  मराठी ही जरी मातृभाषा असली तरी दैनंदिन जीवनात इंग्लिशचा वापर जास्त असल्याने ती जास्त comfortable वाटली. आणि ह्या comfort zone मधे गेल्यावर बरंच बरं वाटलं. आजंच एके ठिकाणी वाचलं की comfort zone हे कूपमंडूक वृत्तीला दिलेले एक गोंडस नाव आहे. पण बर्याच दिवसांनी comfort zone मधे जाउन येणे बरं वाटलं.   पण हा फक्त एक बदल होता. पुन्हा आपली मायबोली मराठी आहेचे लेखन करायला.

Though I could not write anything about my Diwali preparations, I’ve decided to do an appraisal of my Diwali-Faral and write about it… :D (Recently we had a presentation given by our center head, regarding the overall appraisal procedure in the company. So still I have that hang-over… :P) Before starting this write-up, I checked the exact meaning of appraisal on the net. It means ‘the act of estimating or judging the nature or value of something or someone’. So in this post I’m going to evaluate my tryst with Diwali-Faral. As I mentioned before I still have that hang-over of the meeting about Appraisal, I’ll start with formal procedure of the appraisal. So the very first is to set the goals based on which we can evaluate the performance. So what were the goals that I set for myself? I decided to make variety of items for diwali which can be listed below: Chivda Laadu (Besan) Laadu (Rawa-Naral) Karanji Shankarpali Anarase Chakali Shev Chirote Time allotted to achiev...

प्रसंग १:   साधारण ७-८ महिन्यांपूर्वी स्थळ: बाणेर रोड  वेळ: साधारणतः ६:३० - ६:४५ James  Bond ला जसे license to kill मिळालेले असते तसे बाणेर रोड वर गाडी चालवणारे सर्व जणांना license to drive fast मिळाल्यासारखे  वागत असतात. तर अर्थातच मला पण हे असे license मिळाले आहे अश्या थाटात मी पण गाडी चालवत असते. टू-व्हीलर वर एकदा एक छोटा एक्सिडेंट झाला आहे तरी वेगाचं वेड काही कमी होत नाही.  त्या दिवशी तर नवर्याची गाडी असल्याने तर सूसाट चालले होते. (असं वाटतं की जर १४०० cc ची गाडी चालवायची तर सावकाश चालवून तिला न्याय कसा मिळणार! ) University  chya सिग्नलला पोहोचायच्या थोडं आधी मी एका गाडीला असच कट मारला आणि पुढे गेले. आणि त्या वेळेस डोक्यात विचार आला की आपण एवढे वेगात गाडी चालवत आहोत आणि काही अपघात झाला तर... माझा स्वतःचा काही बरं वाईट झाला तर निदान  माझ्या स्व...

बरेच दिवस झाले काहीच नविन पोस्ट केला नाही. कित्ती गोष्टी ठरवल्या होत्या लिहायच्या म्हणून. पण सगळे राहूनच गेले. दिवाळीच्या  शुभेच्छा द्यायच्या होत्या, मी केलेल्या पदार्थांबद्दल लिहायचे होते पण राहूनच गेले. उत्साहाने ओतप्रोत भरलेली दिवाळी आली आणि भरपूर आनंद देऊन गेली. एखादा कार्यक्रम आपण जर ठरवला असेल तर कसं आपण पूर्ण झोकुन देऊन काम करतो. आणि तो कार्यक्रम संपला की कसे रितेपण येते तसे आत्ता झाले आहे. एकदम रिकामं-रिकामं वाटत आहे. आता काय करू असे झाले आहे. मग लक्षात आले की अरे, आपला ब्लॉग आहे ना... कित्येक दिवसात आपण काहीच लिहिला नाही. म्हणून मग आज म्हणला की काही तरी लिहावं. पण अर्थात काय लिहावं हे निश्चित नसल्याने काय शीर्षक द्यावे हाही एक मोठा प्रश्न होता. म्हणून काही तरी लिहायचा विचार करून लिहायला घेतल्याने 'काही तरी' असे शीर्षक देऊन टाकले. म्हणजे मग नावातंच एक disclaimer टाकल्याने नक्की काय लिहायचे ह्याचे बंधन नाही. आणि काय लिहिल ते फार अर्थ पूर्ण असायला पाहिजे असंही नाही. (कसली हुशार आहे ना मी....